*امام هادی به امر*

*بسم الله الرحمن الرحیم*

امر چیست ؟ 

آن وجهه ملکوتی کل شیء است که مصون از تدریج است: 

انّما أمره اذا اراد شیئاً أن یقول له کن فی یا انّما قولنا لشیءٍ إذا أردناه اَن نقول له کن فی 

پس امر آن جنبهٴ ملکوتی کل شیء است و امام هدایت به امر می‌کند یعنی هدایت امام غیر از هدایت علما و مبلغین است که ارائه طریق باشد. بلکه هدایت به أمر است یعنی نحوهٴ هدایت او روی آن ملکوت کل شیء است که فرمود: 

فسبحان الّذی بیده ملکوت کل شیء 
 قهراً امامت از شئون دنیائی و ظاهری بیرون می‌رود، به معنای گرفتن گزارش در نشئهٴ طبیعت و رساندن گزارش نیست، به معنای ارشاد و امر به معروف و نهی از منکر و امثال ذلک نیست.

خدای سبحان در دوران پیری به ابراهیم می‌فرماید به اینکه من تو را امام قرار دادم. معلوم می‌شود این امامتی که در دوران پیری نصیب ابراهیم(سلام الله علیه) شد، همان امامتی است که در سورهٴ أنبیا و در سورهٴ سجده تفسیر شده است به ✨هدایت به أمر✨، نه امامت به معنای راهنمائی و ارائهٴ طریق باشد که ابراهیم(سلام الله علیه) این صفت را قبلاً داشت و دیگران هم داشته و دارند. پس امام کسی است که هادی به أمر باشد.

______________
 

هادی به امر بودن، هادی باید کسی باشد که خود مهتدی باشد، یعنی خود نیازی به هدایت نداشته باشد. هم هدایت او به امر باشد، هم خود مستقل و بی‌نیاز از هدایت دیگران باشد، از اینکه فرمود: یهدون بأمرنا ؛ یعنی هدایت او به امر ماست، یعنی کار او کاری امری و ملکوتی است نه کار خلقی، امّا از اینکه فرمود: ائمه هادیان مردمند. خب چه کسی هادی مردم است؟ قرآن می‌فرماید: کسی هادی مردم است که خودش احتیاج به هدایت نداشته باشد، آن کس که محتاج به هدایت است او هادی مردم نیست.

در سورهٴ یونس اینچنین بیان فرمود، آیهٴ 25 سورهٴ یونس این است که
قل هل من شرکائکم مَن یهدی الی الحق قل الله یهدی للحق أفمن یهدی الی الحقّ أحقّ اَن یُتَّبع أَمَّن لا یهدّی إلاّ أن یهدی فما لکم کیف تحکمون ،
 گرچه این دربارهٴ اوصاف خدای سبحان است و دربارهٴ اثبات توحید ربوبی و نفی شرک است، ولی طبق روایات این آیه بر جریان امامت ائمه تطبیق شده است .

____________________
*جلسه 218 تفسیر سوره بقره علامه جوادی آملی*